Lublin, 14.08.2015 r.

Krzysztof Żuk

Prezydent Miasta Lublin

W ostatnich doniesieniach prasowych pojawiła się informacja o planowanych eksmisjach na terenie miasta Lublin od 17.08.2015 r. Zwracamy się z apelem o wyjaśnienie, jakie działania zostały podjęte, przed wniesieniem do sądu powszechnego pozwu o nakazanie lokatorom jego opuszczenia.

W wypowiedziach medialnych ze strony Zarządu Nieruchomości Komunalnych zauważamy, że we wszystkich przypadkach sąd stwierdził brak prawa do lokalu socjalnego. Natomiast pomieszczenia tymczasowe są oferowane jedynie na okres jednego miesiąca. Biorąc pod uwagę zróżnicowaną wysokość zadłużenia (od 8-130 tys. zł), oraz nagłą zmianę decyzji Pana Prezydenta, odnośnie jednej z osób zagrożonych eksmisją, po interwencji dziennikarskiej, prosimy o wyjaśnienie, czy została sprawdzona indywidualna sytuacja materialna osób zagrożonych eksmisją? Czy w lokalach wskazanych do opróżnienia zamieszkują dzieci, osoby z niepełnosprawnością, kobiety w ciąży, osoby ubezwłasnowolnione oraz sprawujące nad nimi opiekę i wspólnie z nimi zamieszkałe? Czy w razie konieczności opuszczenia lokalu tymczasowego, mając na względzie sytuację życiową i materialną osób zagrożonych eksmisją, mogą przenieść się do innego lokalu mieszkalnego albo będą w stanie ponieść koszt najmu lokalu na warunkach komercyjnych? Czy w żadnej z analizowanych sytuacji przyznanie prawa do lokalu socjalnego w świetle zasad współżycia społecznego nie byłoby szczególnie usprawiedliwione? Niemożność opłacenia czynszu za mieszkanie jest niewątpliwie przejawem trudnej sytuacji materialnej, a brak mieszkania stawia rodzinę w trudnej, jeśli nie tragicznej sytuacji społecznej. Dostrzegamy ryzyko pogłębienia trudnej sytuacji życiowej osób zagrożonych eksmisją bądź narażenia ich na doświadczenie bezdomności.

Pragniemy zwrócić uwagę, że taki stan rzeczy byłby nie do pogodzenia z zasadą nienaruszalności godności człowieka i dobra rodziny w połączeniu z obowiązkiem władz publicznych przeciwdziałania bezdomności (art. 8 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności oraz art. 30 Konstytucji RP). Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia z dnia 4 kwietnia 2001 r. (sygn. K. 11/00) zaznaczył, że podobna sytuacja byłaby niedopuszczalna także z uwagi na zasadę, iż rodzinom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej, przysługuje wyrażone w art. 71 ust. 1 konstytucji prawo do szczególnej pomocy ze strony władz publicznych, oraz zasadę ochrony praw dziecka gwarantowaną w art. 72 ust. 1 Konstytucji RP.

W związku z tym, że planowane eksmisje mają związek z ingerencją w godność osobową, stanowiącą źródło praw człowieka; z ingerencją w prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego oraz poszanowania mieszkania, prosimy o informację, jakie działania zostały podjęte na rzecz zapewnienia ochrony tych praw w opisywanej sprawie?

Z wyrazami szacunku,