Stowarzyszenie Homo Faber oraz "Krytyka Polityczna" zapraszają na spotkanie
BOY - ŻELEŃSKI - Nasi okupanci, które odbędzie się 14 października 2008 roku o godz. 18:00 w Kawiarni Artystycznej HADES, ul. Peowiaków 12.

Udział wezmą: Sławomir Sierakowski (Krytyka Polityczna), Krzysztof Tomasik (Krytyka Polityczna). 
Spotkanie poprowadzi Michał Syska (Krytyka Polityczna).

Spotkanie odbywa się w ramach festiwalu PORA PROZY.

BOY - Nasi Okupanci

Są bakterie, które zabija się światłem — tak Tadeusz Boy-Żeleński kończy Naszych okupantów. Opisuje rozmaite absurdy i patologie polskiego życia społecznego, których wspólnym mianownikiem są wojujący katolicyzm i prymitywny konserwatyzm.
Obrazoburcze diagnozy Boya niestety nie tracą na aktualności. W jednym z artykułów, na temat rozdziału Kościoła od państwa, autor pisze o sposobach działania jednego i drugiego: w palącej sprawie bezrobotnych, Kościół może ograniczyć się do zarządzenia mszy świętej na ich intencję; ale trudno sobie wyobrazić ministra skarbu, który nakazałby swoim urzędnikom trzydniowy post na intencję poprawy bilansu handlowego. Jeszcze kilka lat temu polscy posłowie potrafili modlić się o deszcz w sejmowej kaplicy — w ramach walki państwa z klęską suszy. Dziś księża nie wchodzą do parlamentu i nikt nie domaga się w Polsce zakazu rozwodów, ale na tym właściwie kończą się różnicę między odległymi o wiek epokami. Wyraziste, przenikliwe, nieraz złośliwe diagnozy Żeleńskiego niejednemu konserwatyście przysporzą drgawek, i niejednemu polskiemu liberałowi wyrzutów sumienia. I choćby dlatego warto przypomnieć sobie teksty „wojującego Antychrysta".

Tekst artykułu "Nasi okupanci", Tadeusz Boy - Żeleński.

Tadeusz Żeleński, pseudonim literacki Boy (1874 -1941) – polski pisarz, poeta-satyryk, kronikarz, eseista, tłumacz literatury francuskiej, krytyk literacki i teatralny, działacz społeczny. Przed wojną był ostro zwalczany przez środowiska konserwatywne (chadecja, endecja itp.) za głoszenie liberalnych poglądów i szarganie świętości narodowych (odbrązawianie Mickiewicza i Fredry). W środowisku literackim bardzo mocno krytykowany przez Karola Irzykowskiego (m.in. w książce Beniaminek). Wspólnie z Ireną Krzywicką kierował w latach 30. w Warszawie prywatną kliniką, promującą świadome macierzyństwo. W założonym przez siebie dodatku do Wiadomości Literackich pt. Życie Świadome propagował antykoncepcję i edukację seksualną, domagał się legalizacji aborcji, aby zlikwidować groźne dla życia kobiet "podziemie aborcyjne". Bronił praw kobiet do decydowania o prokreacji i seksualności.