Rozbudowując infrastrukturę, staramy się rozwijać rozwiązania służące rowerzystom i pieszym. – powiedział Prezydent Krzysztof Żuk na konferencji prasowej zwołanej w związku z powołaniem Zespołu Aktywności Mobilnej.


Wyrażamy swój sprzeciw wobec rozwiązań architektonicznych przyjętych dla placu przed Centrum Spotkania Kultur. W szczególności uważamy, że ułożenie kostki granitowej w ciągu ulicy Radziszewskiego jest sprzeczne z polityką infrastruktury przyjaznej dla pieszych, jest także sprzeczne z zasadami dostępności obiektów publicznych dla osób z niepełnosprawnościami.

Trasa przecinająca plac przed CSK, ze względu na zastosowaną nawierzchnię, jest absolutnie nie do zaakceptowania z perspektywy osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Ponadto kostka brukowa jest utrudnieniem dla osób z dziećmi w wózkach, dla seniorów/ek, turystów/ek z bagażem.

Zadaniem władz samorządowych wszystkich szczebli jest takie kształtowanie polityki przestrzennej, aby uwzględniała potrzeby osób niepełnosprawnych (Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). Zgodnie z
Uchwałą Nr XXVII/271/92 Rady Miejskiej w Lublinie z dnia 13 marca 1992r. w sprawie przystosowania obiektów budowlanych oraz dróg do korzystania przez osoby niepełnosprawne zachodzi konieczność działań w zakresie likwidowania utrudnień komunikacyjnych. Ponadto troska o komfort życia, troska o przestrzeń przyjazną dla osób z niepełnosprawnościami jest wpisana w Strategię Rozwoju Lublin 2020 i w obowiązujące studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania.

Inwestycje publiczne powinny być przykładem surowego respektowania zasad dostępności dla osób z niepełnosprawnościami. Tego typu obiekty można wykorzystać do zastosowania nowatorskich rozwiązań w zakresie dostępności.
Światowej sławy urbanista Jan Gehl w czasie wizyty w Lublinie przekonywał do tego, aby przestrzeń miejską kształtować z troską, z wyczuciem potrzeb. Ponadto przestrzegał przed „martwą architekturą”, tj. taką, która choć estetyczna, nie jest przyjazna dla człowieka i nie zachęca do przebywania w danej przestrzeni.
Ignorowanie przez inwestora publicznego zasad dostępności jest fatalnym przykładem dla inwestorów prywatnych, co w konsekwencji czyni z osób z niepełnosprawnościami obywateli/ki drugiej kategorii.
Nie wolno wskazywać, że rozwiązaniem problemu będzie omijanie przez osoby na wózkach przedmiotowego fragmentu ulicy Radziszewskiego, gdyż takie ujęcie jest dyskryminujące.

Dostęp do usług publicznych, do przestrzeni publicznej nie może być ograniczany bez racjonalnych powodów. Jeżeli następuje takie ograniczenie, mamy do czynienia z naruszeniem art. 32 Konstytucji, który zakazuje dyskryminacji w życiu społecznym z jakiejkolwiek przyczyny.
Ułożenie nawierzchni na placu CSK z materiałów akceptowanych tj. z płyt o powierzchni np. 1 mkw, z gładką powierzchnią, jest racjonalne, możliwe do wykonania, nie ingeruje w estetykę bryły budynku.