Jeśli chcesz być informowany/a na bieżąco o wydarzeniach prosto z Homo Faber, zapisz się do naszego newslettera.
Strona główna > Warto poczytać > Archiwum Opornika > Numer 14 (15/2005)
Dawno, dawno temu był sobie Żyd Izyk. Mieszkał w Krakowie. Zdarzyło mu się kiedyś przez kilka nocy mieć ten sam sen - śniło mu się, że jest pod mostem w Pradze czeskiej i znajduje tam skarb. Po kilku nocach, zdecydował się na podróż. Do Pragi poszedł piechotą, bo był biedakiem. Nie wiedział jednak, pod którym mostem ma znaleźć ten skarb, wiec wchodził pod każdy. Jego dziwne zachowanie zaobserwował policjant. Którejś nocy podszedł do Izyka i zapytał, czego on tak szuka. Izyk powiedział, że śniło mu się, że w czeskiej Pradze pod jednym z mostów odnajduje skarb. Zatem postanowił ten skarb odnaleźć. Policjant roześmiał się i powiedział: "Głupota. Przecież, gdybym ja ufał swoim snom, to powinienem w tej chwili ruszyć do domu Żyda Izyka w Krakowie. Tam w piecu ukryty jest skarb." Izyk już dalej nie szukał. Wrócił do domu, otworzył nieużywany od lat piec i znalazł ukryty skarb.
Brama Grodzka niesie skarb Izyka. Jest nim dziedzictwo. Od samego początku istnienia Ośrodek poprzez różne formy stara się opowiadać o przedwojennym żydowskim Lublinie. Jednym z ważniejszych przedsięwzięć jest wystawa "Portret miejsca". Wystawa o życiu. Tutaj opowiada się o nieistniejącym już Lublinie, o jego ulicach, o tych, które w dalszym ciągu są, jak i o tych, które już na zawsze zostały z mapy Lublina skreślone. Wystawa ma charakter multimedialny - posługuje się obrazem i dźwiękiem.
O życiu... o śmierci
Była sobie raz Elżunia,
Umierała sama.
Bo jej tatuś na Majdanku
W Oświęcimiu mama.
Szafka przy oknie. Podchodzę bliżej. Zaglądam w jedną z dziurek. Zdjęcie prześwietlone słońcem. Śmieją się prosto do mnie. Trzy dziewczynki. Która to Elżunia? A może to nie to zdjęcie. Szukam dalej. Duszno. Czuję jak wysiłek oddychania skrapla mi się na skroniach. Kolejne twarze. Dzieci. Dzień się kończy. Uśmiechy czernieją. Znikają.
A potem ich głosy prowadzą mnie dalej. Trzy.
19 maja 2003 roku w baraku nr 53 w obozie na Majdanku otwarto wystawę poświęconą żydowskim, polskim i białoruskim dzieciom przebywającym w tymże miejscu. Halina Birenbaum i Henio Żytomirski, Halina Buczek - Różańska, Piotr Kiriszczenko - przewodnicy po wystawie. Mali, przestraszeni, głodni, ze świata "Elementarza".
Komentarze
O ŻYCIU ... O ŚMIERCI
Anna Dąbrowska (2005-11-15)Dawno, dawno temu był sobie Żyd Izyk. Mieszkał w Krakowie. Zdarzyło mu się kiedyś przez kilka nocy mieć ten sam sen - śniło mu się, że jest pod mostem w Pradze czeskiej i znajduje tam skarb. Po kilku nocach, zdecydował się na podróż. Do Pragi poszedł piechotą, bo był biedakiem. Nie wiedział jednak, pod którym mostem ma znaleźć ten skarb, wiec wchodził pod każdy. Jego dziwne zachowanie zaobserwował policjant. Którejś nocy podszedł do Izyka i zapytał, czego on tak szuka. Izyk powiedział, że śniło mu się, że w czeskiej Pradze pod jednym z mostów odnajduje skarb. Zatem postanowił ten skarb odnaleźć. Policjant roześmiał się i powiedział: "Głupota. Przecież, gdybym ja ufał swoim snom, to powinienem w tej chwili ruszyć do domu Żyda Izyka w Krakowie. Tam w piecu ukryty jest skarb." Izyk już dalej nie szukał. Wrócił do domu, otworzył nieużywany od lat piec i znalazł ukryty skarb.
Brama Grodzka niesie skarb Izyka. Jest nim dziedzictwo. Od samego początku istnienia Ośrodek poprzez różne formy stara się opowiadać o przedwojennym żydowskim Lublinie. Jednym z ważniejszych przedsięwzięć jest wystawa "Portret miejsca". Wystawa o życiu. Tutaj opowiada się o nieistniejącym już Lublinie, o jego ulicach, o tych, które w dalszym ciągu są, jak i o tych, które już na zawsze zostały z mapy Lublina skreślone. Wystawa ma charakter multimedialny - posługuje się obrazem i dźwiękiem.
O życiu... o śmierci
Była sobie raz Elżunia,
Umierała sama.
Bo jej tatuś na Majdanku
W Oświęcimiu mama.
Szafka przy oknie. Podchodzę bliżej. Zaglądam w jedną z dziurek. Zdjęcie prześwietlone słońcem. Śmieją się prosto do mnie. Trzy dziewczynki. Która to Elżunia? A może to nie to zdjęcie. Szukam dalej. Duszno. Czuję jak wysiłek oddychania skrapla mi się na skroniach. Kolejne twarze. Dzieci. Dzień się kończy. Uśmiechy czernieją. Znikają.
A potem ich głosy prowadzą mnie dalej. Trzy.
19 maja 2003 roku w baraku nr 53 w obozie na Majdanku otwarto wystawę poświęconą żydowskim, polskim i białoruskim dzieciom przebywającym w tymże miejscu. Halina Birenbaum i Henio Żytomirski, Halina Buczek - Różańska, Piotr Kiriszczenko - przewodnicy po wystawie. Mali, przestraszeni, głodni, ze świata "Elementarza".
Komentarze
- Brak komentarzy
Portal na którym w tej chwili znajdujesz się został wykonany dzięki dotacji Unii Europejskiej - Środki Przejściowe 2005 (TF2005/017-488.01.01.01) - w ramach projektu Akademia Obywatelska IV realizowanego w roku 2008. Portal, Akademia HF oraz pismo Opornik są jego kontynuacją.