HIMMEL FUR KLIMA HOLLE FUR GESELLSCHAFT
Macchiavelli: Niebo dla klimatu, piekło dla towarzystwa.

Między pierwszą a ostatnią podróżą przepływają walizki pełne wełnianych swetrów, torby z pluszowymi zabawkami, nakręcanymi baletnicami, tańczącymi w rytm terkoczącej pozytywki, plecaki wypełnione płytami winylowymi, kufry z pościelą pachnącą lawendą, pudła na kapelusze, teczki ze starymi programami teatralnymi, siatki z rakietkami do badmintona, kartony książek, worki szalików i rękawiczek, zamszowe kuferki na zaręczynowe pierścionki i szklane puderniczki z okrągłym lusterkiem.
Dworce z rozproszonym światłem, nigdy nie śpiącymi kasjerkami, zmieniającymi się tablicami „przyjazdów i odjazdów”. Sanktuaria, ostatnie przystanie cierpiących na bezsenność.
Pociągi oddalające się w zmienną, zwodniczą dal. O północy za szybą można zobaczyć jedynie swoją twarz, jak przepływa na obrazie małych stacyjek, odległych domostw, uśpionych fabryk. Twarz zamiast krajobrazu.

Podróż. Dziś po linii naznaczonej zieloną smugą światła wprost do NRD. Ja też nigdy tam nie zaglądałam.


Komentarze

Aby dodać komentarz pod własnym nazwiskiem musisz się zalogować, lub napisać pod tymczasowym nickiem (wymaga aktywacji)

Nick:Komentarz:

Brak komentarzy