Księga Izajasza: Głos wołającego na pustyni.

Trzeba być w pełnym makijażu. Uśmiechać się w sposób oczywisty. Padać na kolana przy pierwszym gwizdku. Posługiwać się językiem zamożnej sfery osobowej. Kolekcjonować rozjechane żaby albo puste słoiki. Nie dopuszczać do śmiertelnego papierowego nieistnienia. Ugotować zupę, albo zmienić fryzurę. I koniecznie obciąć paznokcie. Wzrośnie koniunktura. Opowiedzieć się za, albo pomijać skwapliwym milczeniem. I jeszcze pokazać się tam, albo gdzieś. Na pierwszym planie, w lepszym świetle. Uśmiech, dąsy, zamyślenie. Co będzie modne jutro? Pasy, kwiaty, stare śrubki na sznurku, dzwony czy frędzle u koszuli. Jakiś zaśpiew. Obezwładniona ręka porusza jeszcze dwa wieszaki w przestrzeni uperfumowanej na tę właśnie okazję. Szklany sufit, tłum, błysk. A potem rozstanie. Na niby. Ukryj pieprzyk na ramieniu.


Komentarze

Aby dodać komentarz pod własnym nazwiskiem musisz się zalogować, lub napisać pod tymczasowym nickiem (wymaga aktywacji)

Nick:Komentarz:

Brak komentarzy