Jeśli chcesz być informowany/a na bieżąco o wydarzeniach prosto z Homo Faber, zapisz się do naszego newslettera.
Strona główna > Projekty > Zrealizowane > Historie z fotografii > Wersja polska > Prezentacje
W Dęblinie getto powstało w 1940 (według niektórych źródeł w 1941) w pierwszej połowie roku lub w listopadzie. Zlokalizowane było w rejonie ulic: Bankowej, Okólnej, Senatorskiej, Wiatracznej i Niedbałej. Oprócz żydowskich mieszkańców Dęblina osadzono w nim także przesiedleńców z pobliskich miejscowości. Warto zaznaczyć, że mimo oficjalnego rozkazu o tworzeniu gett tranzytowych w roku 1942, Dęblin pełnił tą funkcję już w rok po rozpoczęciu wojny. Miasto posiadało również cechy, które miały posiadać owe getta, czyli umiejscowienie w pobliżu kolejowych szlaków komunikacyjnych oraz prowincjonalność. Niemcy, sądząc, że Dęblin jest tylko chwilowym „postojem” dla Żydów nie dbali o jakiekolwiek odgrodzenie go od miasta. Umożliwiało to handel z Polakami. Dzięki temu sytuacja Żydów nie była tam aż tak fatalna jak w innych miastach. Relacje z tego okresu opisują, że Polacy obojętnie reagowali na przesiedlenie Żydów. Polacy stali na chodnikach i byli w dobrym nastroju. (…) Stanęłam wśród polskich gapiów, którzy spokojnie patrzyli na maszerujących Żydów (…). W końcu dotarłam do domu Polki, która była ze mną spokrewniona, ale zatrzasnęła mi drzwi przed nosem i nie chciała wpuścić nawet na kilka minut.
Jednak liczne są tez przykłady i opisy sprzeciwów wobec działań Niemców. Są to często zdawkowe informacje o „chrześcijanach”, którzy wpuścili do domu, wskazali drogę ucieczki lub miejsce, gdzie można się ukryć. Najczęściej występują anonimowo, czasem padają takie określenia: „mieszkańcy Michalinowa (dzielnica Dęblina)”, „sierżant z Twierdzy”.
Skład grupy: Izabela Bany, Magdalena Warowna, Patrycja Czopik, Anna Drwal, Paulina Mąka, Jakub Pietrak
Komentarze
Getta
(2012-06-11)W Dęblinie getto powstało w 1940 (według niektórych źródeł w 1941) w pierwszej połowie roku lub w listopadzie. Zlokalizowane było w rejonie ulic: Bankowej, Okólnej, Senatorskiej, Wiatracznej i Niedbałej. Oprócz żydowskich mieszkańców Dęblina osadzono w nim także przesiedleńców z pobliskich miejscowości. Warto zaznaczyć, że mimo oficjalnego rozkazu o tworzeniu gett tranzytowych w roku 1942, Dęblin pełnił tą funkcję już w rok po rozpoczęciu wojny. Miasto posiadało również cechy, które miały posiadać owe getta, czyli umiejscowienie w pobliżu kolejowych szlaków komunikacyjnych oraz prowincjonalność. Niemcy, sądząc, że Dęblin jest tylko chwilowym „postojem” dla Żydów nie dbali o jakiekolwiek odgrodzenie go od miasta. Umożliwiało to handel z Polakami. Dzięki temu sytuacja Żydów nie była tam aż tak fatalna jak w innych miastach. Relacje z tego okresu opisują, że Polacy obojętnie reagowali na przesiedlenie Żydów. Polacy stali na chodnikach i byli w dobrym nastroju. (…) Stanęłam wśród polskich gapiów, którzy spokojnie patrzyli na maszerujących Żydów (…). W końcu dotarłam do domu Polki, która była ze mną spokrewniona, ale zatrzasnęła mi drzwi przed nosem i nie chciała wpuścić nawet na kilka minut.
Jednak liczne są tez przykłady i opisy sprzeciwów wobec działań Niemców. Są to często zdawkowe informacje o „chrześcijanach”, którzy wpuścili do domu, wskazali drogę ucieczki lub miejsce, gdzie można się ukryć. Najczęściej występują anonimowo, czasem padają takie określenia: „mieszkańcy Michalinowa (dzielnica Dęblina)”, „sierżant z Twierdzy”.
Skład grupy: Izabela Bany, Magdalena Warowna, Patrycja Czopik, Anna Drwal, Paulina Mąka, Jakub Pietrak
Komentarze
- Brak komentarzy
Portal na którym w tej chwili znajdujesz się został wykonany dzięki dotacji Unii Europejskiej - Środki Przejściowe 2005 (TF2005/017-488.01.01.01) - w ramach projektu Akademia Obywatelska IV realizowanego w roku 2008. Portal, Akademia HF oraz pismo Opornik są jego kontynuacją.