Społeczność niewielkiej kolumbijskiej wioski żyjąca w cieniu niekończącego się konfl iktu. Nawet dzieci przyzwyczaiły się już do widoku trupów. Okolica kontrolowana jest przez oddziały paramilitares, walczące z komunistyczną partyzantką. Jedynym sposobem zarabiania na życie jest tu nielegalna uprawa koki lub marihuany, a wszyscy mężczyźni powyżej piętnastego roku życia przyłączają się – dobrowolnie lub nie – do jednej z trzech stron zawikłanego konfliktu (trzecią stroną są wojska rządowe, których zaangażowanie ogranicza się zwykle do niszczenia plantacji koki, co pozbawia chłopów jedynego źródła utrzymania). Dziecięca zabawa w wojnę jest ponurym memento: za kilka lat drewniane karabiny zastąpią prawdziwe AK-47. Jak w takich warunkach może wyglądać edukacja dzieci? Jakie perspektywy może otworzyć przed nimi nauka? I czy są jakiekolwiek szanse na zakończenie tego konfliktu?